Ο Χριστιανός μέσα στον κόσμο«Δεν παρακαλώ να τους σηκώσεις από τον κόσμο,αλλά να τους φυλάξεις από τον Πονηρό.» (Ιωάννης ιζ΄15)
Μέσα σε μια εξαιρετικά συγκινητική ατμόσφαιρα, και μετά από ένα καταρράκτη συμβουλών, παροτρύνσεων, υποσχέσεων και ενθαρρύνσεων προς τους μαθητές Του, ο Κύριος Ιησούς σήκωσε τα μάτια Του προς τον ουρανό και προσευχήθηκε για τους δικούς Του. Σε λίγο βίαια γεγονότα θα τους διασκόρπιζαν και Εκείνος δεν θα ήταν πλέον κοντά τους. Κυριολεκτικά θα αισθανόταν τελείως μόνοι, ορφανοί και απροστάτευτοι, σε ένα εχθρικό κόσμο που απαρτίζονταν από Ρωμαίους κατακτητές, φανατισμένους θρησκευτικούς άρχοντες και άβουλα πλήθη, πανέτοιμα να μεταστραφούν από το «ευλογημένος ο ερχόμενος» στο «άρον – άρον σταύρωσον Αυτόν».
Γύρω Του βρισκόταν μερικοί απλοί ψαράδες, που επρόκειτο να συνεχίσουν το γιγάντιο έργο της απελευθέρωσης ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους από τις σκοτεινές, πονηρές και κοινωνικές δυνάμεις, χωρίς καν οι ίδιοι να το υποπτεύονται. Θα ήταν μια πάλη άνιση, σκληρή και αδυσώπητη ενάντια στις φοβερές δυνάμεις του σκότους και της κοινωνικής απόρριψης. Χαρακτηριστική η μετέπειτα επιβεβαίωση δια του απ. Παύλου, «…γίναμε θέατρο στον κόσμο, και σε αγγέλους και σε ανθρώπους… μέχρι τούτη την ώρα και πεινάμε, και διψάμε και είμαστε χωρίς τα απαραίτητα ενδύματα, και μας χαστουκίζουν και περιπλανιόμαστε, και κοπιάζουμε εργαζόμενοι με τα ίδια μας τα χέρια. Όταν μας χλευάζουν ευλογούμε, όταν μας καταδιώκουν υποφέρουμε, όταν μας δυσφημούν παρακαλούμε. Γίναμε σαν περικαθάρματα του κόσμου, σκύβαλο όλων μέχρι σήμερα…» (Α΄Κορ.δ΄ κεφ.) Εκείνοι οι λίγοι, οι δικοί Του θα έβαζαν το φοβισμένο και αδύνατο κεφάλι τους κάτω από το σπαθί του κατακτητή, και την πνευματική τους υπόσταση μπροστά στο εξεταστικό και καχύποπτο βλέμμα μιας παθιασμένης τυπολατρικής και γεμάτης υποκρισία Συναγωγής. Σε μια τέτοια εχθρική κοινωνία θα βρισκόταν εκείνοι οι λίγοι ψαράδες. Αλλά μέσα σε αυτή την κοινωνία βρίσκονταν επίσης χιλιάδες πολύτιμες ψυχές που με την σειρά τους θα έμπαιναν μπροστάρηδες για να συνεχίσουν τον όμορφο αγώνα της απελευθέρωσης και άλλων. Ανάμεσα στους αδυσώπητους, τους παθιασμένους Φαρισαίους βρισκόταν ο κατοπινός μέγας απόστολος των Εθνών Παύλος, που προς το παρόν ήταν ο φοβερός διώκτης Σαύλος, που έσερνε δεμένους άνδρες και γυναίκες στις Αρχές με την κατηγορία ότι ήταν Χριστιανοί. Μεταξύ των κατακτητών βρισκόταν ο αξιωματικός Κορνήλιος, ο οποίος επρόκειτο να κάνει το σπίτι του εκκλησία, και «ανώγειο» του Αγίου Πνεύματος. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο σκληρός δεσμοφύλακας των Φιλίππων που έμελλε να σωριαστεί έντρομος μπροστά στον απ. Παύλο, και που μέσα σε μια νύχτα αποφάσισε, μετάνιωσε, πίστεψε, βαφτίστηκε και γιόρτασε την σωτηρία του, όσο κανένας άλλος. Σε αυτή τη κοινωνία βρισκόταν ο πνευματικός ερευνητής της αλήθειας και Υπουργός των Οικονομικών της μακρινής Αβησσυνίας, «οι εκ της οικίας του Καίσαρος», ο εξοχότατος Θεόφιλος, ο μάρτυς ο πιστός Αντύπας, η έμπορος της πορφύρας Λυδία. Ανάμεσα στα παθιασμένα πλήθη βρισκόταν οι τρεις χιλιάδες που πίστεψαν στο κήρυγμα του Απ. Πέτρου την ημέρα της Πεντηκοστής, και ένα νέφος αγίων και μαρτύρων οι οποίοι έβαλαν τον «τράχηλον αυτών υπό την μάχαιραν» στο πέρασμα όλων των αιώνων. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν όλοι εκείνοι που έφεραν μέχρι τις μέρες μας το χαρούμενο μήνυμα της δια του Σταυρού του Χριστού Σωτηρίας. Ανάμεσα σε αυτούς ήσουν και εσύ και εγώ και όσοι είναι «της οδού ταύτης». Ανάμεσα σε αυτούς είναι και όλοι εκείνοι που ο Θεός βάζει στον δρόμο σου και στον δρόμο μου για να εξαγγείλουμε τις αρετές Εκείνου. «Δικοί Σου ήταν και σε Μένα τους έδωσες... Δεν παρακαλώ να τους σηκώσεις από τον κόσμο, αλλά να τους φυλάξεις από τον πονηρό.….» συνεχίζει στην προσευχή Του ο Κύριος. (Ιωάννης ιζ΄ κεφ.) Δικοί Του εκείνες τις δύσκολες ώρες ήταν κυριολεκτικά μια φούχτα απλών ανθρώπων. Από αυτούς τους λίγους όμως γεννήθηκε μια γενεά παγκόσμιας ακτινοβολίας, ξεχωριστή ανάμεσα σε όλα τα Έθνη, που βρίσκονταν ακόμη στο στάδιο της σύλληψής της. Γι αυτή τη γέννηση είχε μιλήσει ο Κύριος στον φημισμένο Φαρισαίο, άρχοντα και δάσκαλο Νικόδημο, όταν Τον επισκέφτηκε κάποια νύχτα προκειμένου να μάθει κάτι περισσότερο. «Γνωρίζουμε,» είπε στον Κύριο, «ότι από τον Θεό ήλθες δάσκαλος διότι κανένας δεν μπορεί να κάνει αυτά που Εσύ κάνεις αν ο Θεός δεν είναι μαζί Του.» Η απάντηση του Κυρίου δεν τον άφησε να συνεχίσει. Ο κυρίαρχος σκοπός του ερχομού Του στην Γη, δεν ήταν τα «έργα» που θαύμαζε ο Νικόδημος, δηλ. οι θεραπείες και οι αναστάσεις, αλλά η μετάβαση του ανθρωπίνου γένους από το βασίλειο του θανάτου και της αιώνιας καταδίκης στην χαρούμενη και αιώνια Βασιλεία του Θεού και της Ζωής. Και για να γίνει αυτό έπρεπε κάποιος να πληρώσει το εισιτήριο της μετάβασης. Αυτό το εισιτήριο πλήρωσε στο σταυρό με το αίμα Του ο Χριστός. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος εισόδου μας στον Ουρανό. Πρέπει να ξαναγεννηθούμε πνευματικά. Και Εκείνος ο Οποίος θα μας γεννήσει είναι ο Θεός. Ολοκάθαρος ο Λόγος του Θεού: «όσοι Τον δέχτηκαν (τον Χριστό)…αυτοί που πιστεύουν στο όνομά Του…από τον Θεό γεννήθηκαν» (Ιωάννης α΄12,13) Σήμερα γίνεται και πάλι πολύς ντόρος σχετικά με την απόκτηση της Ελληνικής ιθαγένειας. Πολλές, και ως επί το πλείστον υποκειμενικές και συμφεροντολογικές οι απόψεις, και αφορά όλους εκείνους που δεν είναι παιδιά Ελλήνων. Η βασιλεία των Ουρανών είναι μια βασιλεία που απαρτίζεται μόνο από παιδιά του Θεού. Ο Χριστός ήταν κατηγορηματικός πάνω σε αυτό, όταν του είπαν οι Ιουδαίοι ότι ήταν παιδιά του Θεού επειδή ήταν απόγονοι του Αβραάμ «… Γνωρίζω ότι είστε σπέρμα του Αβραάμ» απάντησε «Είστε όμως τέκνα του πατρός σας,… του διαβόλου. Εάν ήσασταν παιδιά του Αβραάμ, τα έργα του Αβραάμ θα κάνατε..» (Ιωάννης η΄ κεφ.) Για να γίνει κάποιος πολίτης της Βασιλείας των Ουρανών πρέπει οπωσδήποτε να γεννηθεί από τον Θεό. Αυτή είναι μια διαδικασία πνευματικής γέννησης, δια της πίστεως στον Ιησού Χριστό. Μόνο έτσι σώζεται ο άνθρωπος. Το αίμα που έτρεξε στο Γολγοθά είναι εκείνο που μας δίνει το διαβατήριο της βασιλείας του Θεού. Ο Γολγοθάς είναι ο τόπος στον οποίο γεννήθηκε η υπέροχη εκείνη γενεά που είχε προφητευτεί 6 αιώνες νωρίτερα από τον προφήτη Ησαΐα. (Ησαΐας νγ΄(53) κεφ.) Κάποτε ο Χριστός, βλέποντάς τους μαθητές Του, τους είχε πει χαρακτηριστικά. «Σεις είστε το φως του κόσμου.» Τι έκπληξη, αλλά και τι σχόλια θα είχαν κάνει μεταξύ τους, ίσως και μόνο ενδόμυχα, εκείνοι οι ελάχιστοι και με στοιχειώδη παιδεία ψαράδες! Ερχόμενοι όμως στην σημερινή εποχή, βλέπομε ένα απίστευτο και μεγαλειώδες θαύμα που δεν μπορεί να το χωρέσει το ανθρώπινο μυαλό. Εκείνοι οι λίγοι αδύνατοι ψαράδες, «τα μωρά και εξασθενημένα και τα μη όντα» σάρωσαν με τα δικά τους όπλα και με το δικό τους πνευματικό μεγαλείο, τους σοφούς και δυνατούς του κόσμου τούτου. Τα θύματα μεταξύ τους άπειρα, όπως και τα στεφάνια της δόξας τους. Από αυτούς βγήκε μια γενεά ξεχωριστή, ένας ευλογημένος καταρράκτης, που αν και όλες οι πονηρές δυνάμεις προσπάθησαν να τον στερέψουν και να τον εκτρέψουν, εξακολουθεί να μπάζει στον ουρανό εκατομμύρια πολύτιμες ψυχές. Απίστευτο τούτο το θαύμα. Δεν είναι έργο, ούτε ικανότητες ανθρώπινες. Είναι το Χέρι, το τρυπημένο Χέρι του Ιησού Χριστού. Μπες και συ μέσα σε αυτή την γενεά των αναγεννημένων που βρίσκεται κάτω από την προστασία του Κυρίου μας. Πίστεψε με τη καρδιά σου στο σωτήριο έργο της Σταυρικής Θυσίας του Χριστού. Ο Κύριος προσεύχεται για σένα στον Πατέρα. Τα λόγια Του «Δεν παρακαλώ μόνο γι αυτούς εδώ αλλά και για εκείνους που θα πιστέψουν σε Μένα από τα δικά τους λόγια» αφορά ολοκάθαρα εμάς. Είναι θαυμαστό, είναι υπέροχο, είναι μεγαλειώδες. «..γίνεστε άμεμπτοι και ακέραιοι, παιδιά του Θεού, χωρίς ψεγάδι μέσα σε μια γενεά στρεβλή και διεστραμμένη, ανάμεσα στους οποίους λάμπετε σαν φωστήρες, μέσα στον κόσμο…» (Φιλ.β΄15) |
dadaos@epean.org |
Αρχική σελίδα |